OD FIZYKI DO MISTYKI
CZYLI PROROCTWA NIEBIOS GWIAŹDZISTYCH
GALILEUSZ:
FILOZOFIA ZAWARTA JEST W TEJ WIELKIEJ KSIĘDZE , KTÓRĄ MAMY PRZED OCZAMI – MAM NA MYSLI WSZECHŚWIAT – ALE NIE UDA SIĘ NAM JEJ ZROZUMIEĆ, DOPÓKI NIE POZNAMY WŁASCIWEGO JĘZYKA I SYMBOLI, JAKIMI JĄ ZAPISANO.
IMMANUEL KANT:
SĄ DWIE RZECZY, KTÓRE NAPEŁNIAJĄ DUSZĘ PODZIWEM I CZCIĄ, NIEBO GWIAŹDZISTE NADE MNĄ I PRAWO MORALNE WE MNIE. SĄ TO DLA MNIE DOWODY, ŻE BÓG NADE MNĄ I BÓG WE MNIE.
MIKOŁAJ KOERNIK w ocenie ważności i wartości przedmiotu nauki tak mówi o astronomii:
„Ona bowiem stojąc na czele nauk wyzwolonych godna zaiste człowieka szlachetnie myślącego, wspiera się niemal na wszystkich częściach nauk matematycznych: arytmetyka, geodezja, optyka, geometria mechanika i wszystkie jakie tylko mogą być inne, do niej się odnoszą.”
„ Któregoż bowiem z badaczy widok tych rzeczy, tak cudnie opatrznością boską urządzonych, oraz pilne nad nimi rozmyślanie i jakoby oswojenie się nimi, nie zagrzej do cnoty i nie przejmie podziwem dla Stwórcy Wszechświata, w którym mieści się wszystko dobre i wszelka szczęśliwość”.
„I nie bez przyczyny ów boski psalmista mienił się ucieszonym w stworzeniach Boga i uradowanym w uczynkach rąk jego, że za ich pośrednictwem, jak gdyby za pomocą jakiego wózka, przenosimy się do rozmyślania o najwyższym dobru, w Niebiosach Gwiaździstych umiejscowionych”.
MIKOŁAJ KOPERNIK za PLATONEM O ASTRONOMII:
„Bardzo trafnie zauważył Platon , który w siódmej księdze traktatu o prawach, dlatego astronomię za nader szacowną naukę uważa, ponieważ za jej pomocą czas rozłożony porządkiem dni na miesiące i lata , tudzież na uroczystości i ofiary, czyni naród żywotnym i czujnym”.
P A R E Z J A
Powtórne przyjście Mesjasza – obietnica zawarta w Ewangeliach, jak i w tekstach Starego Testamentu, zapisana w Mechanice Nieba.
Parezja, Paruzja, Dzień Pański, Drugie przyjście, oznacza powrót Chrystusa na Świat jak triumfatora dobra nad złem, Sędziego Świata, zapowiedź w ewangeliach. W ewangelii św. Mateusza 24 opis daje nie dość, że powtórne przyjście Mesjasza to do pewnego stopnia podaje proroctwo, które przedstawia rzeczywistość jaka dziś istnieje na Bliskim Wschodzie. Warto przeczytać i dokonać analizy, oraz porównać z czasami obecnymi.
A teraz oddajemy głos św. Mateuszowi za Biblią Tysiąclecia w rozdziale 24:
MOWA O ZBURZENIU JEROZOLIMY I PRZYJŚCIU CHRYSTUSA
Zniszczenie świątyni1
1 Gdy Jezus szedł po wyjściu ze świątyni, podeszli do Niego uczniowie, aby Mu pokazać budowle świątyni. 2 Lecz On rzekł do nich: «Widzicie to wszystko? Zaprawdę, powiadam wam, nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie był zwalony». 3 A gdy siedział na Górze Oliwnej, podeszli do Niego uczniowie i pytali na osobności: «Powiedz nam, kiedy to nastąpi i jaki będzie znak Twego przyjścia i końca świata?»2
Początek boleści
4 Na to Jezus im odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was kto nie zwiódł. 5 Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: Ja jestem Mesjaszem3. I wielu w błąd wprowadzą. 6 Będziecie słyszeć o wojnach i o pogłoskach wojennych; uważajcie, nie trwóżcie się tym. To musi się stać, ale to jeszcze nie koniec! 7 Powstanie bowiem naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będzie głód i zaraza, a miejscami trzęsienia ziemi. 8 Lecz to wszystko jest dopiero początkiem boleści.
Prześladowanie uczniów4
9 Wtedy wydadzą was na udrękę i będą was zabijać, i będziecie w nienawiści u wszystkich narodów, z powodu mego imienia. 10 Wówczas wielu zachwieje się w wierze; będą się wzajemnie wydawać i jedni drugich nienawidzić. 11 Powstanie wielu fałszywych proroków i wielu w błąd wprowadzą; 12 a ponieważ wzmoże się nieprawość, oziębnie miłość wielu.13 Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony. 14 A ta Ewangelia o królestwie będzie głoszona po całej ziemi, na świadectwo wszystkim narodom. I wtedy nadejdzie koniec.
Znaki zapowiadające zburzenie Jerozolimy5
15 Gdy więc ujrzycie "ohydę spustoszenia", o której mówi prorok Daniel, zalegającą miejsce święte6 - kto czyta, niech rozumie - 16 wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry! 17 Kto będzie na dachu, niech nie schodzi, by zabrać rzeczy z domu.18 A kto będzie na polu, niech nie wraca, żeby wziąć swój płaszcz. 19 Biada zaś brzemiennym i karmiącym w owe dni! 20 A módlcie się, żeby ucieczka wasza nie wypadła w zimie albo w szabat. 21 Będzie bowiem wówczas wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd7 i nigdy nie będzie. 22 Gdyby ów czas nie został skrócony, nikt by nie ocalał. Lecz z powodu wybranych ów czas zostanie skrócony.
Przyjście Chrystusa8
23 Wtedy jeśliby wam kto powiedział: "Oto tu jest Mesjasz" albo: "Tam", nie wierzcie!24 Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i działać będą wielkie znaki i cuda, by w błąd wprowadzić, jeśli to możliwe, także wybranych. 25 Oto wam przepowiedziałem. 26 Jeśli więc wam powiedzą: "Oto jest na pustyni", nie chodźcie tam!; "Oto wewnątrz domu", nie wierzcie! 27 Albowiem jak błyskawica zabłyśnie na wschodzie, a świeci aż na zachodzie, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. 28 Gdzie jest padlina, tam się i sępy zgromadzą9.
29 Zaraz też po ucisku owych dni słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku; gwiazdy zaczną padać z nieba i moce niebios zostaną wstrząśnięte10. 30 Wówczas ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego11, i wtedy będą narzekać wszystkie narody ziemi; i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich12 z wielką mocą i chwałą.31 Pośle On swoich aniołów z trąbą13 o głosie potężnym, i zgromadzą Jego wybranych13z czterech stron świata, od jednego krańca nieba aż do drugiego.
Przykład z drzewa figowego14
32 A od figowego drzewa uczcie się przez podobieństwo! Gdy jego gałązka staje się soczysta i liście wypuszcza, poznajecie, że zbliża się lato. 33 Tak samo i wy, kiedy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach. 34 Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie15. 35 Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.
Nieznany czas przyjścia16
36 Lecz o dniu owym i godzinie nikt nie wie, nawet aniołowie niebiescy, tylko sam Ojciec.37 A jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. 38 Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, 39 i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. 40 Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. 41 Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona.
Potrzeba czujności17
42 Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. 43 A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. 44 Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.
Przypowieść o słudze wiernym i niewiernym18
45 Któż jest tym sługą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad swoją służbą, żeby na czas rozdał jej żywność? 46 Szczęśliwy ów sługa, którego pan, gdy wróci, zastanie przy tej czynności. 47 Zaprawdę, powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem.48 Lecz jeśli taki zły sługa powie sobie w duszy: "Mój pan się ociąga", 49 i zacznie bić swoje współsługi, i będzie jadł i pił z pijakami, 50 to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna. 51 Każe go ćwiartować19 i z obłudnikami wyznaczy mu miejsce. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”.
W Starym Testamencie owa Parezja nazywana jest Dniem Gniewu Pańskiego, czy też dniem Jahwe – Jechowy, imię Jahwe bądź Jechowa jest wyrażeniem starosłowiańskim, a dokładnie zaimkiem osobowym liczby mnogiej pochodzi od zaimka „ICH”.
W Księdze Daniela 7/ 13-14, jednej z ksiąg Starego Testamentu, owo proroctwo brzmi tak:
13 „Patrzałem w nocnych widzeniach:
a oto na obłokach nieba przybywa
jakby Syn Człowieczy6.
Podchodzi do Przedwiecznego
i wprowadzają Go przed Niego.
14 Powierzono Mu panowanie,
chwałę i władzę królewską,
a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki.
Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem,
które nie przeminie,
a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie”.
Rodnikiem, czyli morfemem tworzącym słowo PPAREZJA jest REZ
PAREZJA słowo oznaczające powtórne przyjście Mesjasza.
PA-REZJA to mowa płynąca z serca
REZ to nazwa litery głagolicowej
REZA to tytuł królów Perskich
VIA REZJA to nazwa świętej drogi biegnącej od Nowgorodu Wielkiego przez REZJĘ do Sant Jago de Compostella nazywana drogą św. Jakuba
REZJA to jedno z księstw Prusów znajdująca się obecnie na terenie Polski , stąd nazwa drogi Via Rezja.
Alego – REZA dwustopniowe odczytywanie zapisów religijnych, w tym biblijnych.
Dla jasności obrazu , krótkie wyjaśnienie słowa chrześcijaństwo; otóż wyrażenie to zostało utworzone na podstawie słowa CHRESTOMATIA. Etymologicznie , część pierwsza CHRES, bądź KREST odnosi się bezpośrednio do znaku krzyża, natomiast pośrednio do gwiazdozbioru Krzyż Południa. Znak krzyża jest symbolem chrześcijaństwa i do VI wieku, a dokładnie do roku 236 naszej ery posługiwano nim się bez postaci ukrzyżowanego Jezusa. Martyrologiczny krzyż z ukrzyżowanym Jezusem, wprowadzono po Soborze Nicejskim I, do tego czasu posługiwano się krzyżem , bez postaci Jezusa. W ten sposób oddawano cześć gwiazdozbiorowi Krzyża położonemu na Niebiosach południowych, gdyż przez ostatnie 2012,5 roku przez ów gwiazdozbiór była cieniowana Ziemia podczas przesilenia letniego. Gwiazdozbiór Krzyż o starej nazwie Kruch symbolizuje również chleb ( po chorwacku chleb to kruch), stąd święto Bożego Ciała. Czasowe położenie Ziemi na jej orbicie, jak i druga nazwa tegoż gwiazdozbioru stanowią wytłumaczenie dla święta Bożego Ciała bez wątpliwości.
W prawosławiu zostało zachowane prawidłowe znaczenie krzyża i znaku oraz nazwy, czyli Krest i Kreszczenie, jako błogosławienie swojego ciała tymże znakiem. W rycie łacińskim wykonywanie znaku krzyża nad swoim ciałem nazwano żegnaniem, czyli rozstawaniem się z owym błogosławieniem.
Druga część wyrażenia CHRESTOMATIA – MAT zapisana ze znakiem miękkim na końcu otrzymuje brzmienie MAĆ co oznacza Matkę, a dokładnie Macierz, tą macierz która tłumaczona na łacinę i na angielski daje nam MATRIX. Takim samym słowem jednak w trochę innym zapisie MAAT nazywano najważniejszą z bogiń Egiptu. Owa MAAT, czy po Słowiańsku MAĆ to Świadoma Przestrzeń Międzygwiezdna, symboliczne jej przedstawienie znajduje się poniżej. Owa Bogini przedstawiana jako kobieta z potężnymi skrzydłami, oraz z nieodłącznym piórem zatkniętym za opaskę na głowie.
Ilustracja nr 1 Bogini Mać
https://i0.wp.com/upload.wikimedia.org/ ... _Nut03.png
https://i0.wp.com/upload.wikimedia.org/ ... _Nut03.png
Ilustracja nr 2. Bogini Mać przedstawiona jako kobieta stanowiąca firmament Niebieski ochraniająca istoty żyjące na Ziemi, ryciny na zewnątrz pokazują Wszechświat, którego ruchy symbolizują łodzie z Bogami.
Ilustracja nr 3. Bogini Mać
Oba wyobrażenia bogini Mać z rysunków 1 i 3 sugerują, ze owa bogini wśród swoich możliwości posiada umiejętność latania, o czym świadczą skrzydła. W Psalmach Starego Testamentu, znajdujemy wiele niezrozumiałych fragmentów i tak w Psalmie 90 na jego początku w wersecie 4 Bóg Najwyższy okryje piórami i schronienie znajdziesz po jego skrzydłami.
1” Kto przebywa w pieczy Najwyższego
i w cieniu Wszechmocnego mieszka,
2 mówi do Pana: «Ucieczko moja i Twierdzo,
mój Boże, któremu ufam».
3 Bo On sam cię wyzwoli
z sideł myśliwego
i od zgubnego słowa2.
4 Okryje cię swymi piórami
i schronisz się pod Jego skrzydła:
Jego wierność to puklerz i tarcza”.
Odwołując się do zapisów alegorycznych stosowanych w biblii i wskazówki danej przez Kopernika o psalmicznym zapisie mechaniki nieba, tą część Psalmu możemy odnieść do owej Świadomej Przestrzeni Międzygwiezdnej.
Ilustracja nr 4. Matka Boska Nieustającej Opieki
Najbardziej odpowiednim zobrazowaniem owej Mati jest Prawosławna Pokrowa, czyli Przenajświętsza Bogurodzica Nieustającej Opieki.
Nieco odmienna symbolika została zastosowana przy wykonywaniu ikon czy obrazów, jednak zachowano symbolikę Niebios w gwiazdach okalających głowę postaci. Zamiast skrzydeł namalowany jest płaszcz pod którym znajdują schronienie ludzie. Wymowa ikony pokrywa się z wyobrażeniami egipskimi.
Wyrażenie chrestomatia oznacza pierwotnych chrześcijan, którzy siebie nazywali poszukiwaczami wiedzy i zajmowali się badaniem SIŁ NATURY , czyli sił jakie płyną do Nas z Kosmosu. Tak więc prawdziwe Siły Natury są to energie generowane przez Ciała Niebieskie i rozsyłane w Przestrzeń Międzygwiezdną, z których część dostaje się do Ziemi i są podstawowym warunkiem życia biologicznego. Poniżej na skanach przedstawione są olbrzymie gwiazdy wielokrotnie większe od Słońca, to one są generatorami owych sił natury.
Obecnie wszystkie religie chrześcijańskie nie dopuszczają do swojej świadomości faktów o potężnej wiedzy jaką dysponował Chrystus i jego uczniowie w zakresie znajomości owych prawdziwych SIŁ NATURY. Sił jakie mają trwały przemożny wpływ na życie na Ziemi, w czasie kiedy posiadamy ludzkie ciało i w czasie kiedy ludzkiego ciała nie posiadamy. Siły te zmieniają się wraz z położeniem Ziemi względem Niebios Gwiaździstych. Poznanie prawd głoszonych przez wszystkie religie jest uwarunkowane znajomością mechaniki Nieba.
Chrześcijaństwo w postaci chrestomatycznej istniało wiele tysiącleci przed narodzeniem Chrystusa i absolutnie nie ma nic wspólnego z judaizmem. Dziś to chrześcijaństwo jest nazywane chrześcijaństwem gnostycznym, a także manichejskim. Jego zasięg obejmował obszar od Hiszpanii i Wielkiej Brytanii po Chiny. W formie pierwotnej istniało do Soboru Nicejskiego I, czyli do roku 321 ne. Od tego czasu szczególnie na soborach rozpoczęło się odchodzenie od starych prawd oddawania czci Niebiosom Gwiaździstym, z przerabianiem tekstów kanonicznych. Dziś kiedy korzystamy z tych tekstów należy stosować algorezę.
ABY NADESZŁO NOWE STARE MUSI USTĄPIĆ
Zapowiedź ustąpienia starego porządku, czyli zmiany dominujących Sił Natury znajdujemy w Ewangelii św. Mateusza 26 /17 ,,W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go – Gdzie chcesz, żebyśmy przygotowali ci Paschę do spożycia. 18 On rzekł idźcie do miasta. Do znanego nam człowieka, i powiedźcie mu: Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski chcę urządzić Paschę z moimi uczniami. 19 Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę”.
Tyle św. Mateusz znacznie ciekawszy zapis znajdujemy u św. Marka 14/12, który zapisał: „12 Pierwszego dnia Paschy, gdy zgodnie ze zwyczajem zabijano i spożywano baranka, uczniowie spytali Jezusa, gdzie chciałby spożyć kolację paschalną.13 Wysłał więc dwóch uczniów, by poczynili niezbędne przygotowania.
– Idźcie do miasta! – powiedział. – A gdy spotkacie mężczyznę z dzbanem wody, pójdźcie za nim. 14 Wejdźcie do domu, do którego on wejdzie, i powiedzcie właścicielowi: „Nasz Nauczyciel prosi, abyśmy obejrzeli pokój przygotowany dla nas na świąteczną kolację”. 15 Wtedy zaprowadzi was na górę do dużego, wysprzątanego pomieszczenia. Tam przygotujcie posiłek.” Pierwszy z cytatów jest może niezbyt dokładny jednak jest potwierdzeniem cytatu drugiego znacznie dokładniejszego. W obu cytatach Jezus mówi o zakończeniu pewnego etapu w dziejach Ziemi wyznaczanych kalendarzem astronomicznym , który obrazuje odpowiednie zjawisko astronomiczne o nazwie przesuwania się punktów równonocy po Równiku Niebieskim.
Mikołaj Kopernik w swoim dziele „ O obrotach ciał Niebieskich” ruchowi przesuwania się punktów równonocy poświęca Księgę Trzecią pt. „Cofanie się punktów równonocy” dlatego cofania , ponieważ ruch ten jest odwrotny do kierunku wskazówek zegara. W tejże księdze M. Kopernik zajmuje się ustaleniem czasu trwania epok wyznaczanych przez ten ruch, i za nim możemy powtórzyć, ze średni czas epoki wynosi 2012,5 roku. Zaś sam wspomniany ruch możemy nazwać milenijnym, gdyż podzielony na dwa daje Nam 1006 lat – co jest liczbą milenijną, podzielony przez 4 daje na czasookres 500 lat, czyli czas Feniksa.
W czasie tego ruchu punkty równonocy przesuwają się po równiku, na którym to koło pełne czyli 360 podzielono na dwanaście 30 stopniowych odcinków i umieszczono Zwierzyniec Niebieski, nazywany również Zodiakiem. Obecność punktów równonocy w jednym z owych znaków Zodiaku trwa 2012,5 roku, a czas ten nazywamy epoką nadając jej imię pochodzące od nazwy znaku Zodiaku w jakim ( jakich) ten punkt się znajduje. Obecnie przyjęte jest , że przyjmuje się nazwę pochodząca od jednego ze znaków. Tak więc obecnie zbliżamy się do Epoki bądź Ery Wodnika, jako że punkt równonocy wiosennej przejdzie ze znaku Ryb do znaku Wodnika.
fragment z:
http://apokalipsa-eden.bloog.pl/id,352517655,title,OD-FIZYKI-DO-MISTYKI-fragment-13,index.html?_ticrsn=3&smoybbtticaid=61625d
Ponieważ liczba znaków ogranicza zamieszczenie całego artykułu - po resztę zapraszam do przeczytania na FFK:
http://ffk.org.pl/index.php/kontrowersja-1/filozofowie-natury/406-od-fizyki-do-mistyki
